The Scorpion King

Rating: **/*****, or 5/10

Conan Light biedt geen inzicht in titelfiguur

Diegenen die vorig jaar The Mummy Returns niet hebben gezien zal de titel Scorpion King niets zeggen. Het tweede deel van de Mummy-reeks voerde het personage, gespeeld door worstelaar The Rock (echte naam Dwayne Johnson), ten tonele als nieuwe schurk waar de daadwerkelijke booswicht, de mummie zelf, mee overhoop lag in een strijd om de wereldmacht. Het optreden van de schorpioenkoning in vlees en bloed bleef in The Mummy Returns beperkt tot een korte maar fascinerende introductie waarin diens geschiedenis uit de doeken werd gedaan; in de climax van de film werd The Rock vervolgens vervangen door een uit de computer getoverd schepsel dat zo overduidelijk digitaal was dat het 't einde van die film geen goed deed. Het was overtuigender geweest als de worstelster gewoon lijfelijk aan het einde weer opgevoerd werd, maar kennelijk was dat niet spectaculair genoeg. Een gemiste kans dus, maar met zijn eigen film mag deze Scorpion King alsnog laten zien wat hij in zijn mars heeft. Dat blijkt echter niet veel te zijn.

Helaas geeft The Scorpion King weinig inzicht in het karakter van de titelfiguur. De connectie met The Mummy Returns is praktisch niet-bestaand. Waar het personage in de voorganger nog werd neergezet als een woeste veroveraar uit lang vervlogen tijden die de wereld de oorlog verklaart, is er van zulke ambities in zijn eigen film niets te merken. Als zodoende levert The Scorpion King meer vragen op dan hij beantwoordt. Niet onbegrijpelijk dat Mummy-regisseur Stephen Sommers voor de eer bedankte en de ervaren actieregisseur Chuck Russell (Eraser, The Blob) naar voren geschoven werd.

De situatie ligt nu als volgt. The Rock speelt Mathayus, de laatste Akkadiër, die zijn diensten als huurmoordenaar heeft aangeboden aan een groep rebellen die strijdt tegen de oorlogszuchtige tiran Memnon (televisie-acteur Stephen Brand) die van plan is de wereld te veroveren en daarin bijzonder goed slaagt dankzij een geheimzinnige tovenares (de zeer verleidelijke Kelly Hu) die de uitkomsten van zijn veldslagen kan voorzien. In een poging de tovenares te ontvoeren sneuvelt Mathayus' broer, waarop zijn vete met de krijgsheer persoonlijk wordt. Vervolgens slaagt hij er alsnog in de heks te schaken en sleurt hij haar mee de woestijn in, waar zich uiteraard de typische romance tussen het tweetal ontwikkelt. Ten slotte waagt het duo samen met de rebellen en hun onstuimige hoofdman Balthazar (de altijd indrukwekkende Michael Clarke Duncan, The Green Mile) een laatste aanval op Memnons fort in de hoop hun vijand te verslaan. Voeg hier de nodige actiescènes, een nogal irritante sidekick (Grant Heslov) en namen en plaatsen uit allerhande mythen en legenden (van het Bijbelse Gomorra to Cassandra uit de Ilias) aan toe en de resulterende potpourri levert het eindresultaat The Scorpion King op, waarin de link met The Mummy Returns volledig ontbreekt en zowel het gehalte 'scorpion' als de hoeveelheid 'king' tekort schiet.

Als op zichzelf staande film levert de film nog enig vermaak op tijdens de daverende actie, maar stelt het in totaal weinig voor. Het uitbundige spierballenvertoon van The Rock gaat doorgaans gepaard van nogal flauwe 'tongue-in-cheek' humor, die aangeeft dat we het geheel vooral niet te serieus moeten nemen, wat we toch al niet van plan waren. Inhoudelijk doet de film sterk danken aan Conan the Barbarian, ook al een film met als protagonist een bonk spieren die strijdt tegen een kwaadaardig heerser die hem ooit een dierbare ontnam, in een fictieve voorhistorische wereld met elementen uit allerlei mythologieën.. Echter, die film was een stuk gewelddadiger, waarmee vergeleken The Scorpion King nogal soft overkomt. Bovendien mist The Rock het norse, cynische karakter waarvan Schwarzenegger zich destijds bediende, maar wat in deze film juist niet misstaan had. The Scorpion King is in principe 'Conan light'.

Naast The Rock houdt de rest van het acteursensemble zich goed overeind. Michael Clarke Duncan speelt hem in feite van het scherm, waardoor het jammer is dat zijn personage vrij weinig scènes heeft. Stephen Brand levert goed werk af, maar zijn Memnon is te beschaafd (inclusief Engels accent) om een overtuigende booswicht te zijn: als een soort Alexander de Grote tracht hij de wereld beschaving op te leggen door volkeren te verbinden, zij het met geweld, waardoor hij niet een typische machtswellusteling is. Ook ervaren Britse rot Bernard Hill (Titanic) komt langs, als een excentrieke uitvinder die zijn tijd ver vooruit is en het buskruit levert aan de rebellen. Het merendeel van de acteurs in deze film heeft meer in zijn mars dan The Rock zelf, die duidelijk nog weinig ervaring heeft in de kunst van het acteren maar meer bedreven is in het loslaten van zijn spierkracht ten bate van hersenloze actie.

The Scorpion King biedt hoofdzakelijk oppervlakkig avontuur. Het altijd bloedeloze geweld duidt aan dat de makers een tienerpubliek voor ogen hadden, een gevoel dat nog versterkt wordt door de hoeveelheid blote huid die Kelly Hu de gehele film door tentoonstelt zonder daarvoor daadwerkelijk uit de kleren te gaan. De film voelt aan als de jongensdroom van een middelbare scholier die in de schoolbanken tijdens saaie lesuren fantaseert van een leven vol spanning en sensatie in exotische locaties met een mooie meid aan zijn zijde. Misschien voelt het puberpubliek zich sterker aangesproken door The Scorpion King dan de gemiddelde bioscoopganger. Diegenen die hoopten op een interessante kijk op de voorgeschiedenis van het intrigerende personage uit The Mummy Returns komen hoe dan ook bedrogen uit, want hoe de schorpioenkoning van koene vrijheidsstrijder naar bloeddorstig veroveraar ging blijft hier een raadsel.