Ocean's Thirteen

Rating: **/*****, or 4/10

Clooney en co. op automatische piloot

Wanneer is genoeg daadwerkelijk genoeg? Die vraag dringt zich op bij het zien van het derde deel in de reeks films rond Danny Ocean (George Clooney) en zijn vrolijke dievenbende. Na het hoogst vermakelijke Ocean's Eleven volgde het niet bijster hoogstaande Ocean's Twelve, waarin het stel een reeks overvallen in meerdere landen pleegde. Wegens goede bezoekersaantallen mochten Clooney en zijn maten een derde keer aan de bak: Hollywood stopt immers nooit tijdens een 'winning streak', net als Ocean's bende zelf. Dus daar gaan ze weer onder regie van Steven Soderbergh: Clooney, Pitt, Damon en de rest, met hun charme en hun Hollywoodflair, om eens te meer de harten van het publiek te stelen. Dit keer falen ze jammerlijk.

De mislukking ligt hoofdzakelijk in de routine. Ocean's Thirteen biedt niets nieuws achter de zon en blijkt een herhaling van zetten. Dat is jammer, want deze heist is persoonlijker dan in de voorgaande films. De mentor van het stel, Reuben (de immer competente Elliot Gould), wordt belazerd door een partner bij de bouw van een super-de-luxe casino in Las Vegas, en bezwijkt vervolgens bijna aan een hartaanval. Uiteraard laten de schelmen hun oude vriend niet ongewroken en trekken zij eropuit om het casino tijdens de openingsavond te beroven en de schurk, Willy Bank (Al Pacino, altijd een genoegen om naar te kijken) op zijn nummer te zetten. Natuurlijk is het casino voorzien van hoogstaande hightech beveiliging en zitten er de nodige haken en ogen aan deze zaak, zodat onze helden er een hele kluif aan hebben hun karwei te klaren en er glansrijk met de poen vandoor te gaan. Alweer.

En dus mogen Clooney en zijn makkers de zoveelste onmogelijke klus uitvoeren en een hele reeks inventieve zetten plannen om de zaak tot een goed einde te brengen. Uiteraard met een minimum aan geweld en een overdaad aan charme, want dat zijn we van ze gewend. Wat dat betreft is deze heist niet anders dan de vorige, en blijft het persoonlijke element van het werk onderbelicht. Reuben ligt het grootste deel van de film in bed, terwijl de jongens beurtelings langskomen om te vertellen welk obstakel hun pad nu weer kruist. 'Oh Reuben, we hebben het zo moeilijk', en daar blijft het drama bij. Verder is het 'business as usual', maar de overtreffende trap: een nog complexere klus, die om immer vergaande oplossingen vraagt, tot aan het simuleren van een aardbeving aan toe.

De wijze waarop de planning en de eigenlijke beroving getoond worden laat helaas ernstig te wensen over. Waar Eleven en Twelve de kijker nog vroegen de aandacht erbij te houden door niet alle details van de klus openlijk te tonen, is deze opzet in Thirteen afwezig en biedt de gang van zaken hier geen verrassingen. Sterker nog, in de eerste helft van de film wordt keurig uit de doeken gedaan hoe Ocean en co. te werk zullen gaan, waarna de klus precies verloopt als gepland. Niks geen plotwendingen of mysteries, maar een recht-toe recht-aan afhandeling zonder dramatische climax. Immers, na twee delen Ocean weten we al dat onze schavuiten elke klus kunnen klaren, dus waarom zou er nog moeite gedaan moeten worden om ons te verrassen?

De enige surprise die de film biedt is het toevoegen van Al Pacino aan een cast die toch al uit louter grote namen bestond. Pacino speelt de slinkse Willy Bank met verve als een innemende en gewiekste zakenman die als het hem uitkomt zonder te twijfelen een mes in de rug van zijn vrienden steekt om er alleen met het geld vandoor te gaan. Wat dat betreft is het geen crime om Clooney en kornuiten tegen een dergelijke tegenstander te zien spelen. Bank is als het ware de anti-Ocean: charmant, bevlogen,maar wel degelijk bereid tot meer schimmige tactieken om het spel te spelen. Wat er ook mis gaat, aan Pacino's immer betrouwbare acteer talent ligt het nooit. Hij speelt zijn rol met meer inspiratie en passie dan de rest van het gezelschap bij elkaar (voor hem is het immers nog nieuw).

Ondanks Pacino's aanwezigheid blijkt Ocean's Thirteen een overbodig derde deel in een reeks die het sowieso best bij één film had kunnen houden, als die opbrengsten niet zo winstgevend waren geweest. Clooney en zijn bende doen hun ding volledig op de automatische piloot om het publiek maar te geven wat het kennelijk wil hebben en brengen eens te meer een onmogelijke klus tot een voorspelbaar goed einde in een fletse film die verder niets nieuws te bieden heeft. De charme heeft haar glans onderhand wel verloren. Hopelijk hebben de schavuiten nu eindelijk genoeg geld geroofd om van een onbekommerd pensioen te genieten.