Iron Man 2

Rating: ***/*****, or 7/10

Marvels reclamebureau in actie

Voor diegenen die het gemist hebben, de film Iron Man had nog een scène na de aftiteling. Hierin was te zien hoe de man achter de Ijzeren Man, Tony Stark (uitstekend vertolkt door Robert Downey Jr.), benaderd werd door een schimmig figuur met een ooglapje (Samuel L. Jackson), die hem wilde rekruteren voor het superhelden-genootschap genaamd de 'Avengers'. Men had er beter aan gedaan deze scène direct voor in plaats van direct achter de end credits te plaatsen, want het was een veelzeggende eerste stap voor het merendeel van de superheldenfilms die Marvel Studios de komende jaren voor ons in petto heeft. Althans, dat wil Marvel ons doen geloven, waardoor het verwijzen naar andere superhelden in Iron Man 2 een stuk uitvoeriger aan bod komt, soms met verwarrende gevolgen. 

Desondanks neemt Marvels uitbundige reclamewerk in de opvolger niet weg dat Iron Man 2 een prima te verteren superheldenfilm vormt, met de gebruikelijke aaneenschakeling van onderhoudende actiescènes en opnieuw prima acteerwerk, vooral van Downey Jr. als de narcistische en arrogante uitvinder Stark, die zijn voortbestaan als superheld niet alleen vanuit meerdere hoeken bedreigd ziet, maar ook meer persoonlijke crises doormaakt. De verrassing is er echter af, waardoor Iron Man 2 het niveau van de voorganger net niet haalt, maar het desondanks toch een fijne film vormt.

Zes maanden na de gebeurtenissen in de eerste film moet Tony Stark zich meten met een Senaatscommissie die het hightech stalen harnas van hem af wil nemen, want burgers horen niet met dergelijke wapens rond te lopen. Collega-industrieel Justin Hammer (Sam Rockwell, met haast dezelfde hoeveelheid hufterige flair en charisma als Downey Jr.) staat al handenwrijvend klaar om Starks militaire contract over te nemen en zijn concurrent zodoende uit te rangeren. Voorts kampt Stark met toenemende bloedvergiftiging door zijn gebruik van het mechanische kostuum, waardoor hij zich immer meer labiel en asociaal gaat gedragen en van zijn naasten vervreemd: vooral zijn relatie met secretaresse annex love interest Pepper Potts (de wederom schattige Gwyneth Paltrow) lijdt hier zwaar onder. Alsof dat nog niet genoeg is duikt er een Russische schurk, genaamd Ivan Vanko (prima rol voor zwaargewicht Mickey Rourke), op, die nog een persoonlijk appeltje te schillen heeft met Stark wegens het onrecht dat diens vader door Tony's vader is aangedaan, en hem gewapend met een met zwepen getooid gevechtspak te lijf gaat, alvorens een geheim monsterverbond met Hammer te vormen en voor hem een legertje kwaadaardige gevechtsrobots te bouwen. Tenslotte heeft Stark ook nog zijn eigen vader-zooncomplex op te lossen. Het zal niemand verbazen als blijkt dat het nu verhaaltechnische overvolle Iron Man 2 meer plotlijnen moet afhandelen dan eigenlijk nodig was, waardoor niet alles even goed uit de verf komt.

 

Regisseur Jon Favreau manoeuvreert zich met de nodige humor en vaart door de meeste verhaallijnen heen, wat in het voordeel werkte van de ook door hem geregisseerde voorganger, en in het geval van dit tweede deel tenminste zorgt voor een onderhoudend geheel. Downey laat hierbij duidelijk merken zich opnieuw uitstekend te vermaken in zijn rol als de instabiele superheld, wat wederom een op alle fronten geslaagde acteerprestatie van zijn kant oplevert. Ook met de minder luchtige kanten van het verhaal kan hij goed uit de voeten, wat zorgt voor een geloofwaardig verloop van de persoonlijke narigheid die Stark doormaakt. Het is in dit opzicht het script dat tegenzit, en voor een afhandeling van zaken zorgt die hoofdzakelijk vraagtekens oplevert. Hoe het bijvoorbeeld nou precies zit met Starks vader, die zijn zoon postuum de blauwdrukken geeft voor een nieuw element blijft een raadsel, evenals de reden dat dit Tony's gezondheidsproblemen tegelijkertijd oplost. 

Het scenario maakt zich er op sommige punten te gemakzuchtig vanaf, maar dat mag de pret niet drukken. De actie blijft subliem, zowel qua vormgeving als uitvoering, en dus bekommeren we ons niet om het gerommel met Starks bloedvergiftiging als hij samen met zijn nieuwe collega blikken man War Machine (Don Cheadle) een aanval van kwaadwillende metalen monsters doorstaat. Ook het gehalte aan humor is behouden gebleven en zorgt voor de nodige glimlach, want ondanks de hoeveelheid aan serieuze thema's die de film aankaart moeten we het geheel ook weer niet al te serieus nemen. 

En tussen alle relationele crises en uitbundig wapengekletter zet Marvels reclamecampagne zich voort. Samuel L. Jackson heeft dit keer een grotere rol als de geheimzinnige Nick Fury die de zelfdestructieve Tony Stark in toom probeert te houden zodat Iron Man zich bij de Avengers kan aansluiten. Wie de slotscène van de eerste film gemist heeft zal zich slechts afvragen wie die man met dat ooglapje in vredesnaam is. Ook de rol die diens agente Natasha Romanoff (een overdreven harde Scarlett Johansson) precies speelt terwijl ze infiltreert als Starks nieuwe secretaresse, blijft goeddeels onduidelijk. Naast het zorgvuldig toewerken naar The Avengers (verwacht in 2012) bevat Iron Man 2 een hoeveelheid knipogen naar onder andere Captain America en Thor, die volgend jaar de bioscoop (on)veilig zullen maken. Iron Man 2 biedt gastoptredens van onder andere War Machine, Black Widow, Nick Fury en Whiplash, maar het grootste deel van het publiek heeft geen idee wie deze lui mogen zijn. 

De Marvel-fans onder ons zullen zodoende meer uit de voeten kunnen met bepaalde personages en namen dan de leken, die juist de nodige vraagtekens zullen plaatsen. Echter, beide groepen treffen in Iron Man 2 een geslaagde actiefilm met de juiste mix van humor en vaart, aangevuld met enkele zwaardere thema's die, hoewel niet allen even netjes afgehandeld, de film toch een meerwaarde geven over doorsnee superheldenfilms. Hoe dat nou precies zit met die Avengers zien we in 2012 wel.

En laat deel één een les voor U zijn: blijf dit keer wel zitten tot de aftiteling voorbij is...