Han Solo Star Wars spin-off
Met Rogue One als mijn onbetwiste nummer één van 2016 ligt de Han Solo-solofilm (wat bekt dat toch lekker!) voor de hand. Tuurlijk heb ik hier zin in. Han Solo is de ultieme schavuit van het witte doek. Hoe vaak zagen we charme en moed enerzijds en hebzucht en hartenleed anderzijds zo treffend verenigd in één personage? En je krijgt er altijd gratis een wandelend vloerkleed getooid met een ammunitiegordel bij. What's not to like? Nou, nieuwe acteurs die die iconische rollen spelen bijvoorbeeld. Harrison Ford doe je niet zo maar dunnetjes over. Dat is ook het bezwaar dat ik heb tegen prequels/re-imaginings/spin-offs gecentreerd rond personen in plaats van gebeurtenissen. Je bent afhankelijk van personages die je al kent maar die zowel herbevestigd als heruitgevonden moeten worden, en dat is een gevaarlijke zaak. Willen we überhaupt wel meer van hun achtergrond weten, neemt dat niet weg van hun mystiek? Bad Han Begins? Han Solo's ontstaansrelaas boeit me eerlijk gezegd minder dan de geschiedenis rond de eerste missie van de Rebel Alliance, een stukje historie waarvan we de afloop al kennen, maar waarvan we verder amper iets afwisten. Bleek Rogue One toch goed voor een hoop intrigerende nieuwe personages, alsmede voor optredens van oude in kleine rollen die onze harten deden smelten van nostalgisch wederzien. Het valt te bezien of de nog titelloze avonturen van Young Han Solo even aangrijpend blijken.
Avengers: Infinity War
Die andere grote actie-franchise onder Disney's paraplu, het Marvel Cinematic Universe, kijkt juist vooruit, naar de toekomst. Ook hier tig oude personages (en legio nieuwe), maar in nieuwe situaties. 'Tig' behelst in dit geval volgens Marvelbons Kevin Feige maar liefst 67 personages. Ik vond de hoeveelheid figuren in Captain America: Civil War al wat veel van het goede... Desondanks, in het bronmateriaal, de Marvel Comics die ik al ruim twintig jaar verslind, werkt dit soort mega-crossovers vaak als een tierelier, dus ik gun ze het voordeel van de twijfel. Infinity War is bovendien de apotheose van het MCU, sinds in The Avengers de eerste tease naar super-superschurk Thanos plaatshad en er vervolgens in elke tweede Marvelfilm wel zo'n Infinity Stone de revue passeerde. Tijd om na tien jaar alle plotlijnen bijeen te brengen en het kookpunt dat steeds verder bereikt lijkt in het MCU eindelijk eens tot bedaren te brengen. Waarop Marvel vervolgens vast een nieuw tienjarenplan in de kast heeft liggen. Marvel Zombies of zo.
Isle of Dogs
Voor wie minder opheeft met al dat Hollywoodspektakel, ligt er in 2018 eindelijk weer een nieuwe Wes Anderson in het verschiet. Wes wie? Je weet wel, die briljante Amerikaanse indie-regisseur met zijn unieke visuele stijl, die narratief altijd zo geslaagd het midden houdt tussen tragedie en komedie en wiens films zo quintessentieel 'quirky' zijn (een treffende Nederlandse vertaling is nog niet voorhanden). Misschien wel mijn favoriete regisseur. In 2018 is het alweer vier jaar sinds zijn laatste, het briljante The Grand Budapest Hotel, dus het wordt wel weer eens tijd. (Tenzij je kunt leven met zuiver commercials van zijn hand in de tussentijd, die mij juist alleen maar naar meer doen smaken...) Stop motion bovendien, slechts zijn tweede film in dat format, na het briljante Fantastic Mr. Fox. Waar gaat het over? Iets met honden en Japan en meer weten we nog niet, maar de naam Wes Anderson is voor mij al ruim voldoende. Dat geldt ook voor de acteurs, want het lijkt tegenwoordig wel alsof er een wachtlijst is voor rollen in Wes Anderson films, zo graag wil iedereen met die man in zee gaan. Vaste partners Bill Murray, Edward Norton en Jeff Goldblum zijn opnieuw van de partij, terwijl dit keer ook Bryan Cranston, Scarlett Johansson en Tilda Swinton acte de présence geven. Als stemmetjes van stop motion honden, dat wel. Onder Anderson kan dat alleen maar tot briljante taferelen leiden.
Early Man
Over stop motion gesproken, 2018 zal een goed jaar worden voor die techniek, aangezien er ook een nieuwe Aardman op ons ligt te wachten. Je weet wel, die heerlijk Engelse animatiestudio van Wallace & Gromit en Shaun the Sheep. Dit keer geen vervolg op een prijzenwinnende short, maar een origineel concept. Over holbewoners die samenleven met dino's. Okee, zo origineel is dat concept niet - laat staan wetenschappelijk verantwoord! - maar het potentieel als de koddige versie van One Million Years B.C. is groot. De Britsheid blijft behouden met stemmenwerk van in ieder geval de heren Redmayne en Hiddleston. Hier kan simpelweg niets misgaan.
Jurassic World 2
En dan is er deze titel nog. Uiteraard de film waar ik, als Jurassic fanaat, het meest likkebaardend op zit te wachten. Nieuwe regisseur (want als je de kans geboden wordt om een Star Wars film te regisseren zeg je geen nee, zoals Colin Trevorrow) is de Spaanse J.A. Bayona, van wie ik nog niets aanschouwd heb (ligt aan mij, want hij heeft wel degelijk eerder films gemaakt). Dit keer geen park op een eiland, geen getrainde Raptors en geen mixklonen (of toch...?). In JW2 ligt de techniek voor het klonen van prehistorisch gespuis te grabbel, dus 'anything goes'. Chris Pratt (met gun) en Bryce Dallas Howard (met hoge hakken) mogen eens te meer aan de bak om het aantal verspilde mensenlevens te beperken. Aangezien iedereen het leuk vindt om te zien hoe dinosauriërs mensen opvreten, zullen ze daar niet geheel succesvol in zijn. Verder helaas nog weinig details. Rex & Raptors gegarandeerd. Hopelijk voor de afwisseling eens mét veren, zoals het hoort. Wordt uitgebracht een week vóór mijn verjaardag. Heel strategisch, Universal...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten